هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که باعث التهاب کبد می شود و گاهی منجر به آسیب جدی کبد می شود. ویروس هپاتیت C (HCV) از طریق خون آلوده پخش می شود. تا همین اواخر، درمان هپاتیت C نیاز به تزریق هفتگی و داروهای خوراکی داشت که بسیاری از افراد مبتلا به HCV به دلیل سایر مشکلات سلامتی یا عوارض جانبی غیرقابل قبول نمی توانستند از آنها استفاده کنند. اما امروزه، HCV مزمن معمولاً با داروهای خوراکی که هر روز به مدت دو تا شش ماه مصرف می شوند، قابل درمان است. با این حال، حدود نیمی از افراد مبتلا به HCV نمی‌دانند که آلوده هستند، عمدتاً به این دلیل که علائمی ندارند، در واقع، ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا علایم آنها ظاهر شود.
عفونت ویروس هپاتیت C معمولا یا به صورت حاد و یا به صورت مزمن بروز پیدا می کند. عفونت طولانی مدت با ویروس هپاتیت C به عنوان هپاتیت C مزمن شناخته می شود. هپاتیت C مزمن معمولاً یک عفونت “بی صدا” برای سال های طولانی است، تا زمانی که این ویروس به اندازه کافی به کبد آسیب برساند که علائم و نشانه های بیماری کبدی را ایجاد کند. عفونت مزمن در نهایت می تواند موجب زخم شدن کبد شود و پس از چند سال به سیروز کبد بیا‌نجامد. کسانی که به سیروز یا سرطان کبد دچار می‌شوند، ممکن است به پیوند کبد نیاز پیدا کنند، ولی در اغلب موارد ویروس پس از پیوند مجدداً عود می‌کند.
علائم و نشانه ها عبارتند از:
- به راحتی خونریزی می کند
- به راحتی کبود می شود
- خستگی
- اشتهای ضعیف
- تغییر رنگ زرد پوست و چشم (یرقان)
- ادرار تیره رنگ
- خارش پوست
- تجمع مایع در شکم (آسیت)
- تورم در پاهای شما
- کاهش وزن
- گیجی، خواب آلودگی و تکلم (آنسفالوپاتی کبدی)
- عروق خونی عنکبوتی مانند روی پوست شما (آنژیوم عنکبوتی)
هر عفونت مزمن هپاتیت C با یک مرحله حاد شروع می شود. هپاتیت C حاد معمولاً تشخیص داده نمی شود زیرا به ندرت علائم ایجاد می کند. هنگامی که علائم و نشانه ها وجود دارد، ممکن است شامل زردی همراه با خستگی، حالت تهوع، تب و درد عضلانی باشد. علائم حاد یک تا سه ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود و دو هفته تا سه ماه طول می کشد.
عفونت حاد هپاتیت C همیشه مزمن نمی شود. برخی از افراد پس از مرحله حاد، HCV را از بدن خود پاک می کنند، نتیجه ای که به عنوان پاکسازی خود به خودی ویروس شناخته می شود. در مطالعات انجام شده بر روی افراد مبتلا به HCV حاد، میزان پاکسازی خود به خودی ویروس از 15% تا 25% متغیر بوده است. هپاتیت C حاد نیز به خوبی به درمان ضد ویروسی پاسخ می دهد.
استراتژی‌های درمانی جدید علیه HCV عمدتاً بر توسعه عواملی متمرکز هستند که مراحل خاص چرخه زندگی ویروس را مهار می‌کنند مانند مهارکننده های پروتئاز و پلیمراز. بررسی کارایی ای داروها عمدتا بر اساس توانایی آنها در کاهش بار ویروسی ارزیابی می شود. پاسخ به درمان و مدیریت درمانهای ضد ویروسی در بیماران مبتلا به هپاتیت C مزمن عمدتاً بر اساس اندازه‌گیری لود ویروسی اندازه گیری شده با روش مولکولی PCR در آزمایشگاه‌ها متمرکز است. متداول ترین روش های موجود برای تشخیص و تعیین کمیت HCV بر اساس تکنیک ریل تایم است.کیت تشخیص مولکولی HCV سین مورو با دقت منحصر بفرد و استفاده از روش Taqmqn با قابلیت شناسایی ژنوتایپ های HCV 1-7 دارای حساسیت بسیار بالا و اختصاصیت 100% می باشد که با اکثر استانداردهای جهانی مقایسه و تایید شده است.